Το Fiore di levante του Ιονίου, η Ζάκυνθος, συνδυάζει εντυπωσιακές παραλίες, τη σταρ καρέτα -καρέτα, μοναδικούς άνθρωποι και μια γη γεμάτη αρώματα.
Η Ζάκυνθος είναι ένας ολότελα διαφορετικός κόσμος. Ολόκληρο το νησί έχει μια εκπληκτική φύση και μια αναπάντεχα οργιώδη βλάστηση για μεσογειακό νησί. Το καλοκαίρι προστίθενται στη μαγεία του οι αμέτρητες παραλίες της ανατολικής και της νότιας πλευράς, που την καθιστούν ιδανικό προορισμό για όλους, αλλά πολύ περισσότερο για οικογένειες με μικρά παιδιά: απέραντες, αμμουδερές, εξοπλισμένες, ασφαλείς και δίχως μελτέμια (Γάιδαρος, Τσιλιβί, Αλυκές, Βασιλικός). Ο Λαγανάς είναι μία από τις ωραιότερες παραλίες του νησιού, όπου αξίζει να πάει κανείς νωρίς το πρωί, όταν ακόμα είναι ήρεμη και μπορείς να απολαύσεις τις ομορφιές της.
Μοναδικές παραλίες στα νότια του νησιού είναι η Δάφνη, τα Σεκάνια και ο Γέρακας, που λατρεύουν οι καρέτα-καρέτα, κι όλες τους είναι προστατευόμενες. Βράχια, πέτρες, ψιλή άμμο και γη που… βράζει από κάτω, συνθέτουν ένα αλλόκοτο κι όμως τόσο μοναδικό τοπίο. Εδώ νιώθεις ότι είσαι στην απόλυτη γαλήνη της φύσης. Απαραίτητη προϋπόθεση, φυσικά, να σεβαστείς τους κανονισμούς – μετά τις 8 το βράδυ αυτές οι παραλίες αδειάζουν δια νόμου και το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο το τηρεί αυστηρά.
Για όσους αγαπούν τις βουτιές από ψηλά και τα ιόνια βαθυγάλανα και τιρκουάζ νερά, υπάρχουν η βόρεια και η δυτική πλευρά του νησιού: Οι Γαλάζιες Σπηλιές, το Πόρτο Βρώμη, τα Ξίγκια,ο Λιμνιώνας, η Ρόξα, το Κορακονήσι, το Ναυάγιο, άγριες, βραχώδεις, μαγευτικές!
Κι πάνω από τις παραλίες δεσπόζει η φυσική ομορφιά των χωριών της Ζακύνθου. Μια βόλτα στα αυθεντικά ημιορεινά και ορεινά χωριά: Άγιος Λέοντας (Αηλιός), Λιθακιά, Καταστάρι, Ορθωνιές, Μαριές, Καμπί με το μυκηναϊκό νεκροταφείο, Βολίμες, Φαγιάς με το πανέμορφο προσεισμικό πελεκητό καμπαναρίο της Αγια-Μαρίνας, Κούκεσι με τα εκπληκτικής νοστιμιάς προζυμένια ψωμιά του, τα τρία Γερακαρία, το Μαχαιράδο με την άλλοτε απίστευτη τεράστια τοιχογραφία της οροφής της Αγίας Μαύρας, η απίθανη Λούχα, το Γύρι, η Οξωχώρα, τα Πηγαδάκια, οικισμοί και τοπία που σε κάνουν να ξεχνάς ολότελα πως είσαι σε νησί. Και τέλος, η Μπόχαλη με τα καλντερίμια της και θέα στο λιμάνι και τη μισή και παραπάνω Ζάκυνθο. Όταν ο καιρός το επιτρέπει από εδώ βλέπεις τα βουνά της Πελοποννήσου, μέχρι τις κορυφές του Ταϋγέτου.
Η Ζάκυνθος, ως γνήσιο μεσογειακό νησί είναι γεμάτη από τα αρώματα της ελιάς και της αμπέλου. Το λάδι της, η εκπληκτική ΠΟΠ σταφίδα της, τα κρασιά της, τόσο πολλά και όμως τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, αρωματικά, ευχάριστα, αλέγρα, όπως και η ιδιοσυγκρασία των Ζακυνθινών, είναι αυτά που χαρακτηρίζουν όλη την κουλτούρα του νησιού.
Η κουζίνα της αποτελεί την επιτομή της ποικιλίας, της απλότητας και της νοστιμιάς. Η ζακυνθινή γη, είναι εύφορη, γόνιμη κι ευλογημένη. Για να δοκιμάσετε παραδοσιακές, αυθεντικές ζακυνθινές συνταγές επισκεφθείτε τα εστιατόρια Μαλάνος και Αντέτι, στους Κήπους, όπου θα απολαύσετε παραδοσιακή ζακυνθινή κουζίνα. Το Μαλάνος φτιάχνει μόνο εποχιακά φαγητά. Ζητήστε «τση παδέλας» και απολαύστε χοιρινή παντσέτα στο φούρνο, χωριάτικα κοτοπουλάκια κοκκινιστά και γεμιστά, κουνέλι γεμιστό, μελιτζάνες σκορδοστούμπι, κόκορα κρασάτο του χωριού. Αξίζει να ανακαλύψει κανείς και τα ταβερνάκια των ορεινών χωριών, διάσπαρτα στους επαρχιακούς δρόμους, που σερβίρουν καλοψημένα ντόπια κρεατικά και νόστιμους μεζέδες για κρασί. Δοκιμάστε το ντόπιο ψωμί τους για το οποίο φημίζεται το νησί κι αγοράστε φρύσσες για ριγανάδα (μεγάλα παξιμάδια πάνω στα οποία θα αλείψετε πρέτζα, (φρέσκο αλοιφωτό τυρί).
Εξαιρετική επιλογή για φαγητό και ποτό είναι το Πορτοκάλι στον κεντρικό δρόμο του Αργασιού. Καταπράσινος κήπος, εμπνευσμένη διακόσμηση που θα ζήλευαν και τα πιο in στέκια της Αθήνας, εμπνευσμένη μεσογειακή κουζίνα, δροσιστικά ποτά, εκθέσεις φωτογραφίας και ζωγραφικής, επιλεγμένες jazz live βραδιές, χειμώνα-καλοκαίρι, σε έναν πολυχώρο μοναδικό για την τουριστική Ζάκυνθο.
Τέλος, η φύγετε από το νησί πριν δοκιμάσετε ένα γλύκισμα από το ζαχαροπλαστείο-μπαράκι του Λάττα στην Μπόχαλη, με την απίθανη θέα στην πόλη και στο λιμάνι. Η φυτούρα, το πατροπαράδοτο γλυκό της Ζακύνθου, είναι ένα μείγμα από βρασμένο χοντρό σιμιγδάλι, κρύο, κομμένο σε χοντρά κομμάτια και τηγανισμένο σε καυτό λάδι. Απέξω αποκτά μια τραγανή χρυσαφένια κρούστα και μέσα γίνεται κρέμα. Το σερβίρουν πασπαλισμένο με ζάχαρη και κανέλα. Αφήνοντας το νησί, πάρτε μαζί σας ένα από τα εκλεκτά κρασιά του. Ο αμπελότοπος της Ζακύνθου, με τις δικές της ποικιλίες, Αυγουστιάτης, Σκιαδόπουλο, Παύλος, Κατσακούλιας και Ρομπόλα θα σας «κλείσει» γλυκά το ταξίδι σας.