Έκανε τον ταπεινό πουρέ διάσημο σε όλο τον κόσμο. Κέρδισε 32 αστέρια Μισελέν κι έφερε την επανάσταση στα εστιατόρια. Ο Joel Robuchon έφυγε στα 73 του χρόνια αφήνοντας μια τεράστια κληρονομιά στην γαλλική και την παγκόσμια γαστρονομία.
Προσπαθούσε τα πιάτα του να είναι όσο πιο απλά γίνεται για να αναδεικνύει την πρώτη ύλη. Αντισυμβατικός και πρωτοπόρος έγινα διάσημος με την απλή συνταγή του πουρέ (1 κιλό βούτυρο για 2 κιλά πατάτες) και κέρδισε 32 αστέρια Μισελέν και άπειρα βραβεία από το 1981, που άνοιξε το πρώτο του εστιατόριο, μέχρι σήμερα. Νικημένος από την επάρατη νόσο έφυγε στις 6 Αυγούστου στην Γενεύη, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια κληρονομιά τόσο για την γαλλική κουζίνα, όσο και για την παγκόσμια γαστρονομία. «Όσο πιο απλό το φαγητό, τόσο πιο εξαιρετικό», δήλωσε σε συνέντευξή του το 2014, κι έχει απόλυτο δίκιο. Όπως τόνιζε συχνά η δουλειά του σεφ δεν είναι να κάνει ένα μανιτάρι να έχει τη γεύση καρότου, αλλά να κάνει το μανιτάρι να έχει τη γεύση μανιταριού, όσο περισσότερο γίνεται. Γι αυτό άλλωστε και τα πιάτα του δεν ξεπερνούσαν ποτέ τα 4 υλικά. Η ποιοτική πρώτη ύλη και η σωστή διαχείριση της είναι αυτή που κάνει ένα φαγητό νόστιμο και μυρωδάτο. Αδιαφορώντας για τις παγκόσμιες τάσεις του mix and match, ο Joel Robuchon, άνοιξε δεκάδες εστιατόρια και στις 3 ηπείρους προσφέροντας ιδιαίτερες γεύσεις με λίγα υλικά. Ένα από τα γνωστά του πιάτα είναι το ζελέ από χαβιάρι με κρέμα κουνουπιδιού και τα ραβιόλι με αστακό και τρούφα. Όμως ο ταπεινός αλλά πλούσιος σε γεύση πουρές του, τον καθιέρωσε στις καρδιές του γαλλικού κοινού και τον έκανε γνωστό σε όλο τον κόσμο.
Το 2003 δημιούργησε στο Παρίσι το πρώτο L’ Atelier, ένα εστιατόριο χωρίς τραπέζια, χωρίς κρατήσεις, χωρίς dress code, με λίγες θέσεις σε πάγκο γύρω από την κουζίνα, όπου οι πελάτες αλληλεπιδρούν με τον σεφ και στην ουσία γίνονται συμμέτοχοι στην παρασκευή και τη διαδικασία προετοιμασίας των πιάτων. Το concept του L’ Atelier δεν περιλάμβανε τραπεζομάντιλα, πολυελαίους, ακριβά ποτήρια και χρυσά κηροπήγια. Εστίαζε στο φαγητό, στην εμπειρία του μαγειρέματος και του μοιράσματος και ίσως για αυτό η γαλλική Le Figaro έγραψε τότε: «Πρόκειται για επανάσταση!».