Αν δεν σε κερδίσει με τα αξιοθέατά της σίγουρα θα σε μεθύσει με τα απολαυστικά κρασιά της, αυτή είναι η Αχαΐα, μεθυστική και πλούσια σε κάθε της σημείο.
Ίσως το πιο γνωστό σημείο της Αχαΐας να είναι το λιμάνι της Πάτρας και το πιο γνωστό προϊόν της η Μαυροδάφνη όμως η Αχαΐα έχει να προσφέρει στο σύνολό της πολλά περισσότερα που αξίζει να τα ανακαλύψουμε.
Στις πλαγιές του Χελμού
Η είσοδός μας στο νομό γίνεται από το Κράθιο της Ακράτας και το γνωστό παραθαλάσσιο θέρετρο το οποίο τους καλοκαιρινούς μήνες γεμίζει γέλια και χαμόγελα. Η Ακράτα όμως είναι και ένας ιστορικός οικισμός καθώς υπήρξε ορμητήριο πολλών Αχαιών οπλαρχηγών στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται η λίμνη Τσιβλού αποτέλεσμα μίας καταστροφικής και θανατηφόρας κατολίσθησης που έλαβε χώρα το 1913. Κοντά της και ο οικισμός της Ζαρούχλας γνωστός από την Φραγκοκρατία και σύγχρονο χειμερινό θέρετρο. Επιστρέφοντας στην Ακράτα και κινούμενοι παραλιακά φτάνουμε στο Διακοπτό από εδώ ξεκινάει τη διαδρομή του ο οδοντωτός σιδηρόδρομος ο οποίος περνώντας από το καταπράσινο φαράγγι του Βουραϊκού και τη Ζαχλωρού φτάνει στα Καλάβρυτα. Συνολικά 22 χιλιόμετρα διαδρομής και μία αναρρίχηση σε υψόμετρο 250 μέτρων. Το μαγευτικό και καταπράσινο σκηνικό της περιοχής έχει αποτυπωθεί πολλές φορές στα καρέ του πρώιμου ελληνικού κινηματογράφου σε ταινίες όπως «Αστέρω» (1929), «Γκόλφω» (1955) και «Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας» (1956).
Φτάνοντας στα Καλάβρυτα κατανοείς αμέσως από πού πήραν το όνομά τους το οποίο σημαίνει «καλές βρύσες» της εποχή της Φραγκοκρατίας. Το όνομα του αρχαίου οικισμού ήταν Κυναίθη (776 π.Χ.). Υπήρξε μία από τις τρεις ανεξάρτητες βυζαντινές ηγεμονίες. Εδώ στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας κηρύχτηκε η επανάσταση του 1821 από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και εδώ στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 ο γερμανικός στρατός κατοχής εκτέλεσε όλο τον ανδρικό πληθυσμό και έκαψε την πόλη. Ένας μαρτυρικός οικισμός που έμαθε να γεννιέται από τις στάχτες του. Φτάνοντας στο σήμερα τα Καλάβρυτα είναι ένας τουριστικός οικισμός γεμάτος αξιοθέατα στον οποίο παράγεται κι ένα από τα διασημότερα ελληνικά προϊόντα ΠΟΠ, η βαρελίσια φέτα. Στα Καλάβρυτα, στις πλαγιές του Χελμού υπάρχει όμως και ενεργό Χιονοδρομικό Κέντρο. Λειτουργεί από το 1988 και διατηρεί συνολικά 12 πίστες όλων των επιπέδων. Στη δεύτερη ψηλότερη κορυφή του Χελμού, στη Νεραϊδοράχη λειτουργεί από το 2007 το Αστεροσκοπείο Χελμού. Η συγκεκριμένη τοποθεσία επιλέχτηκε καθώς είναι ένα από τα σημεία της Ευρώπης με τη χαμηλότερη φωτορύπανση ενώ το τηλεσκόπιο βρίσκεται συνήθως πάνω από τα σύννεφα! Στην περιοχή βρίσκονται και τα Ύδατα της Στυγός τα νερά της οποίας σχηματίζουν έναν εντυπωσιακό καταρράκτη σε ύψος 200 μέτρων. Σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες τα νερά της πήγαζαν από τα Τάρταρα, σε αυτήν φυλακίζονταν αλλά και ορκίζονταν οι Θεοί ενώ στα νερά της βύθισε η Θέτιδα τον Αχιλλέα για να αποκτήσει αθανασία. Μόλις 18 χλμ από τα Καλάβρυτα επισκεπτόμενοι το χωριό Καστριά φτάνουμε και στο περίφημο Σπήλαιο των Λιμνών με τις στοές και τις αλλεπάλληλες κλιμακωτές λίμνες (http://www.kastriacave.gr/). Κοντά σε αυτό, στο χωριό Πλανητέρο βρίσκεται το πεστροφείο όπου προσφέρει γευστικές ψητές πέστροφες. Οι πέστροφες της περιοχής ήταν διάσημες από την αρχαιότητα για τη νοστιμιά τους με πολλούς να υποστηρίζουν πως «κελαηδούσαν» όπως οι τσίχλες. Από εδώ πηγάζουν τα νερά του Αροάνιου ποταμού ο οποίος μετά από μια διαδρομή 10 χλμ. ενώνεται με τον Λάδωνα. Τόσο ο Λάδωνας όσο και ο Αροάνιος και οι υπόλοιποι ποταμοί της περιοχής προσφέρονται για καταβάσεις και rafting. Στο ύψος του χωριού Δάφνη υπάρχει το φράγμα του ποταμού που δημιουργεί την τεχνητή λίμνη η οποία προσφέρεται για κωπηλασία, ιστιοσανίδα, ψάρεμα, κολύμπι και βαρκάδα. Από εδώ προμηθευόμαστε και το αξεπέραστο μέλι βανίλιας.
Με κατεύθυνση την Πάτρα
Επιστρέφοντας στο Διακοπτό περνάμε από το Αίγιο με την ξακουστή Ροδοζάχαρη από πέταλα τριαντάφυλλου ειδικής ποικιλίας η οποία φτιάχνεται στην ιστορική Μονή των Παμεγγίστων Ταξιαρχών από το 1935. Συνεχίζουμε την πορεία μας για το Ρίο, μία αρχαία πόλη αφιερωμένη στον Ποσειδώνα για τον οποίο είχε χτιστεί και ναός. Εδώ γινόντουσαν και τα Ρίεια, αθλητικοί αγώνες της αρχαιότητας. Εδώ έχει φτιαχτεί και η γέφυρα υπερθαλάσσιας σύζευξης Ρίου-Αντιρρίου που διασχίζει τον Κορινθιακό κόλπο κι έχει μήκος 2252 μέτρα. Στους αμπελώνες της περιοχής καλλιεργείται και το Μοσχάτο Ρίου λευκή ποικιλία οινοποιίας με μεγάλη οικονομική σημασία από την οποία παράγεται ο ομώνυμος οίνος ΠΟΠ.
Συνεχίζοντας από το Ρίο με δυτική κατεύθυνση φτάνουμε στον τρίτο μεγαλύτερο Δήμο της Ελλάδας και την μεγαλύτερη πόλη της Πελοποννήσου, την Πάτρα με το μεγάλο εμπορικό λιμάνι από το οποίο αναχωρούν πλοία για τα ιταλικά λιμάνια. Χάρη στο λιμάνι της έχει χαρακτηριστεί ως «Πύλη της Ελλάδας για τη Δύση». Ο ονομασία της προέρχεται από τον μυθικό οικιστή της τον Πατρέα, έναν Σπαρτιάτη που έφτασε στην περιοχή και ένωσε τους τρεις οικισμούς της σε έναν αποκαλώντας τον Πάτραι (πληθυντικός). Η αρχαία Πάτρα ήταν γνωστή για το δημοκρατικό της πολίτευμα ενώ στο νόμισμά της απεικονίζονταν η θεά Αφροδίτη. Τη Ρωμαϊκή περίοδο υπήρξε σημαντικό πολιτιστικό κέντρο ενώ σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση σε αυτήν μαρτύρησε ο Άγιος Ανδρέας ο οποίος είναι και πολιούχος της. Ανάμεσα στα εντυπωσιακά αξιοθέατά της είναι το Κάστρο στην Άνω πόλη το οποίο οικοδομήθηκε από τον Ιουστινιανό το 551 μ.Χ.. Στην Πάτρα βρίσκεται και ο Πύργος της Αχάια Κλάους το πρώτο ελληνικό οινοποιείο το οποίο κτίστηκε το 1861 παράγοντας από το 1873 και έως σήμερα τη φημισμένη Μαυροδάφνη. Ο ερυθρός γλυκός οίνος παράγεται από την ομώνυμη έγχρωμη ελληνική ποικιλία και είναι προϊόν ΠΟΠ το οποίο παράγεται από τουλάχιστον 25 οινοπαραγωγούς. Στους αμπελώνες της ευρύτερης περιοχής της Αχαΐας καλλιεργείται και η ποικιλία του Ροδίτη. Με τόσους αμπελώνες όμως δεν θα μπορούσαμε να μη βρούμε σε αφθονία και τη μαύρη σταφίδα η οποία αποτελεί κι ένα βασικό εξαγώγιμο προϊόν της περιοχής από τον 19ο αι.. Πέρα όμως από το κρασί και τη σταφίδα στην Πάτρα βρίσκουμε και την περίφημη Τεντούρα παραδοσιακό λικέρ που έχει τις ρίζες του στην Ενετοκρατία του 15ου αι.. Τοπικό έδεσμα της περιοχής από το 1850 τα λουκούμια με αγνά υλικά και βελούδινη υφή!
Συνεχίζοντας την πορεία μας παραλιακά και με νότια κατεύθυνση φτάνουμε στην Κάτω Αχαΐα, την αρχαία Δύμη η οποία πρωταγωνίστησε στους αρχαίους χρόνους μέχρι την καταστροφή της τη Ρωμαϊκή εποχή από τον ναύαρχο Σουλπίκιο Γκάλμπα (209 π.Χ.) ο οποίος πούλησε και τους κατοίκους της ως δούλους. Αργότερα ο Φίλιππος Ε’ τους εξαγόρασε και τους επέστρεψε στη γη τους με τους Δυμαίους έκτοτε να γίνονται οι πιο πιστοί σύμμαχοί του. Οι ατέλειωτες δαντελωτές ακτές της περιοχές την έχουν αναδείξει σε κορυφαίο τουριστικό προορισμό ενώ τα ανοδικά θερμικά ρεύματα στο Σαντομέρι με το περίφημο Φλαμανδικό Κάστρο, συνηγόρησαν στη δημιουργία δύο πιστών απογείωσης για αλεξίπτωτο πλαγιάς. Νοτιότερα της Κάτω Αχαΐας από τον Άραξο ξεκινάει ένα μεγάλο υγροτοπικό σύστημα το οποίο σχηματίζεται από δύο λιμνοθάλασσες, Προκοπίου και Παπάς με το μεγαλύτερο μέρος του να καλύπτεται από τους πευκώνες της Στροφυλιάς, το μεγαλύτερο παραλιακό δάσος της χώρας με έκταση 19.000 στρέμματα. Οι οίκοτοποι περιλαμβάνονται στους 11 υγρότοποι «Ramsar» της Ελλάδας ενώ έχει χαρακτηριστεί περιοχή Natura 2000.
Νοτιότερα στην Καλογριά βρίσκουμε τα κυκλώπεια τείχη με ύψος που φτάνει τα 8.40μ. και πάχος τα 5μ. , κατασκευάστηκαν κατά τη Μυκηναϊκή εποχή (γύρω στο 1300 π.Χ.) και θεωρείται πως αποτελούσαν κομμάτι της μοναδικής οχυρωμένης μυκηναϊκής ακρόπολης που έχει βρεθεί στη δυτική Ελλάδα. Ο μύθος θέλει η κατασκευή τους να έγινε από τον Ηρακλή που ήθελε να προστατέψει την πόλη από τις επιθέσεις του Ηλείου Αυγέα.
Σε όλη την Αχαΐα συναντάμε μεγάλους ελαιώνες με την τοπική ποικιλία να κυριαρχεί. Η παραγωγή του εξαιρετικής ποιότητας ελαιόλαδου γίνεται κατά κύριο λόγο από μικρούς παραγωγούς. Ανάλογη έκταση έχουν και οι καλλιέργειες εσπεριδοειδών με αυτή των λεμονιών να κυριαρχεί.