Ένα ταξίδι στις γεύσεις του παρελθόντος μέσα από την δημοφιλή ιστορία για το παγωτό κασάτο.
Μία διαφορετική ιστορία με εικόνες που πλέον βλέπουμε μόνο στα ασπρόμαυρα καρέ ρετρό ταινιών είναι αυτή που μας αφηγείται το παγωτό «κασάτο». Η ονομασία προκύπτει από την αραβική λέξη qashatah (προφέρεται «κασάτα») η οποία χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει ένα στρογγυλό δοχείο (μπολ) σαν αυτό που χρησιμοποιούνταν για την παρασκευή του παγωτού. Η κασάτα άλλαξε εκφορά στα ελληνικά χείλη για να ταιριάζει περισσότερο στις προτάσεις και έγινε κασάτο.
Τα παγωτά φτιάχνονταν αρχικά σε καφενεία και ζαχαροπλαστεία για να εμφανιστούν στη συνέχεια και στα τρίκυκλα καροτσάκια των πλανόδιων πωλητών. Φτιάχνονταν από αγνό ντόπιο γάλα, αρωματικά, αβγά και ζάχαρη. Οι τεχνίτες έβαζαν αρχικά το γάλα μαζί με τα υπόλοιπα υλικά σε μία παγωνιέρα, μόλις τα υλικά ενοποιούνταν τοποθετούσαν την παγωνιέρα μέσα σε ένα ξύλινο κύλινδρο. Το κενό που δημιουργούνταν ανάμεσα στην παγωνιέρα και στον ξύλινο κύλινδρο το γέμιζαν αρχικά με χιόνι από τα βουνά και αλάτι και αργότερα με πάγο και αλάτι. Στη συνέχεια ο τεχνίτης ανακάτευε με μία κουτάλα το παγωτό ώστε να μην κρυσταλλώσει στις άκρες της παγωνιέρας. Αργότερα οι παγωνιέρες απέκτησαν ειδικά καπάκια με εσωτερικό μύλο τον οποίο περιέστρεφαν για να ανακατεύεται καλύτερα το παγωτό. Έπειτα από αρκετές ώρες το παγωτό ήταν έτοιμο. Οι γεύσεις ήταν συγκεκριμένες, κρέμα, σοκολάτα, με σινάπι ή με φρουί γλασέ κομμάτια.
Με την εμφάνιση των πρώτων τυποποιημένων παγωτών με αφετηρία την ΕΒΓΑ το 1936 σταδιακά το παγωτό κασάτο έχασε την αίγλη του και έδωσε τη θέση του στο κυπελάκι, το χωνάκι και το ξυλάκι. Ακολούθησαν κι άλλες νέες βιομηχανίες όπως «ΑΣΤΥ», «ΚΡΟΝΟΣ», «ΟΛΥΜΠΟΣ», «ΑΣΣΟΣ» κ.α. που διέθεταν τα προϊόντα τους μέσω πλανόδιων πωλητών και σταθερών σημείων διάθεσης.
