Το νησί του Ποσειδώνα, ο Πόρος εξακολουθεί να μαγεύει τον επισκέπτη με τη φυσική ομορφιά και το άρωμα των εσπεριδοειδών.
Ένα κανάλι 200 μέτρων είναι αυτό που χωρίζει τον Πόρο από την περιοχή του Γαλατά, την Τροιζηνία και την Πελοπόννησο. Η εύκολη οδική πρόσβαση στο νησί το έχει αναδείξει σε έναν από τους αγαπημένους προορισμούς των Αθηναίων ενώ τα αρχαιολογικά ευρήματα μαρτυρούν πως κατοικείται από την πρώιμη εποχή του Χαλκού. Δύο νησιά αποτελούν αυτό που ονομάζουμε σήμερα «Πόρο», η Σφαιρία και η Καλαυρία οι οποίες χωρίζονται από ένα πολύ μικρό κανάλι θάλασσας. Σύμφωνα με τον μύθο η Καλαυρία ήταν αφιερωμένη στο θεό Απόλλωνα ο οποίος όμως την αντάλλαξε με τους Δελφούς δίνοντας το νησί στον Ποσειδώνα. Η Σφαιρία πήρε το όνομά της από τον Σφαίρο, Ηνίοχο του Πέλοπα ο οποίος βρήκε καταφύγιο στην Τροιζηνία. Όταν κάποια στιγμή η θεά Αθηνά ήθελε να ευχαριστήσει τον Ποσειδώνα έδωσε οδηγία στην Αίθρα κόρη βασιλιά της Τροιζήνας Πιτθέα να πάει στη Σφαιρία για να κάνει χοές στο άγαλμα του Σφαίρου. Εκεί την περίμενε ο θεός Ποσειδώνας ο οποίος πλάγιασε μαζί της. Η Αίθρα για να ευχαριστήσει τη θεά έχτισε στο νησί το ναό της Απατούριας Αθηνάς προς τιμή της οποίας κάθε χρόνο γινόταν στο νησί τριήμερη γιορτή.
Σε αυτό το ναό ερχόντουσαν και οι παρθένες της Τροιζήνας πριν το γάμο τους για να αφιερώσουν την παρθενική τους ζώνη στην Αθηνά καλύπτοντας με αυτό τον τρόπο και κάποιο… νεανικό τους λάθος. Εδώ στην ηφαιστειογενή Σφαιρία χτίστηκε αμφιθεατρικά και η πόλη του Πόρου και μπορεί ο ναός της Αθηνάς να μην διασώζεται λείψανά του όμως υπάρχουν στα σπίτια του οικισμού γύρω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου όπου πιθανότατα ήταν η θέση του. Στο σημείο αυτό βρίσκεται και το διατηρητέο μαγαζί του Γρίβα ένα εντυπωσιακό πολυκατάστημα του 1890 αλλά και ο 200 ετών πλάτανος. Στο λιμάνι τα σπίτια είναι νεοκλασικά αρχιτεκτονικά κοσμήματα ενώ τους οικισμούς Μπρίνια, Μύλο, Πούντα και Καστέλι αποτελούν παραδοσιακά λευκά διώροφα σπίτια. Εδώ βρίσκουμε και το μεγάλο ρολόι του 1927 δωρεά του Ιωάννη Παπαδόπουλου να δεσπόζει στο νησί. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο στην πλατεία Κορυζή εκτίθενται ευρήματα από τις ανασκαφές του νησιού, της Αρχαίας Τροιζήνας, των Βασιλικών Τάφων της Μαγούλας, της Απάθειας, από τη νήσο Μόδι και τον Αγ. Κωνσταντίνο Μεθάνων. Ανάμεσα στα αξιοθέατα της πόλης είναι ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Γεωργίου με τις τοιχογραφίες του Κωνσταντίνου Παρθένη (1878-1967), η Χατζοπούλειος Δημοτική Βιβλιοθήκη αλλά και η συνεδριακή αίθουσα η οποία στεγάζεται σε κτίριο σχεδιασμένο από τον Ερνέστο Τσίλλερ.
Βορειοδυτικά της πόλης βρίσκεται το Προγυμναστήριο, η πρώτη κατοικία του Όθωνα, στο χώρο που κατά την Ενετοκρατία υπήρχαν τα ναυπηγεία των ξύλινων σκαφών, οι «ταρσανάδες». Δεξιά της διώρυγας βρίσκουμε στην πλαγιά το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής με την Πηγή με τις θεραπευτικές ιδιότητες στην είσοδο της μονής η οποία κτίστηκε τον 18ο αι. από τον Μητροπολίτη Αθηνών Ιάκωβο Β’. Το Γεφυράκι της Διώρυγας μας περνάει στον Μικρασιατικό Συνοικισμό και στο εκκλησάκι της Εσθήτας της Παναγίας. Από ένα νησί αφιερωμένο στον Ποσειδώνα όμως δεν θα μπορούσε να λείπει και η αντίστοιχη λατρευτική τοποθεσία. Μετά το Γεφυράκι και αριστερά στο Συνοικισμό ανάμεσα στα πεύκα βρίσκεται ο ναός του Ποσειδώνα κατασκευασμένος από γαλάζιο ασβεστόλιθο το 520 π.Χ.. Ο ναός υπήρξε μεγάλο καταφύγιο για τους κατατρεγμένους και σε αυτόν βρήκε άσυλο ο ρήτορας Δημοσθένης. Εδώ ήπιε το κώνειο και θάφτηκε στο χώρο του ιερού. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές βρίσκονται ακόμα σε εξέλιξη ωστόσο η περιοχή είναι προσβάσιμη και ανοιχτή στο κοινό χωρίς αντίτιμο εισόδου. Η περιοχή αυτή σύμφωνα με τον γεωγράφο Στράβων (1ος αι. π.Χ.) ήταν η έδρα της Αμφικτιονίας της Καλαυρίας 7ος. αι. π.Χ.
Βορειότερα στο νησί βρίσκονται το τουριστικό «λιμανάκι της αγάπης», τα ερείπια του Ρώσικου Ναύσταθμου ο οποίος κτίστηκε το 1834 για ανεφοδιασμό του Ρώσικου Στόλου και απέναντι το νησάκι Δασκαλιό. Στη βορειοανατολική πλευρά του νησιού στον Κάβο Βασίλη ανακαλύφθηκε και ο αρχαιότερος οικισμός της Τροιζηνίας ο οποίος χρονολογείται στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού. Ανατολικά του λιμανιού βρίσκεται το νησάκι Μπούρτζι με το μικτό κάστρο του 1827.
Τροιζηνία και λεμονοδάσος
Περνώντας απέναντι στον Γαλατά και στην Τροιζηνία βρίσκουμε τους Θολωτούς Μυκηναϊκούς Τάφους της Μαγούλας, την αρχαία Τροιζήνα πατρίδα του μυθικού ήρωα Θησέα, τη χαράδρα με το Διαβολογέφυρο, τον υγρότοπο της Ψήφτας και το φημισμένο λεμονοδάσος με την πανοραμική θέα και τις 30.000 λεμονιές και πορτοκαλιές. Με τους καρπούς του λεμονοδάσους πρωτοφτιάχτηκαν και τα περίφημα γλυκά του κουταλιού από εσπεριδοειδή της περιοχής ενώ για δεκαετίες υπήρξε βασική πηγή εσόδων για τους κατοίκους ενώ κάθε καλοκαίρι στήνεται και η «Γιορτή της λεμονιάς».
Δεν είναι όμως μόνο τα γλυκά του κουταλιού και τα λικέρ εσπεριδοειδών τα προϊόντα για τα οποία είναι διάσημος ο Πόρος. Οι ελαιώνες της περιοχής δίνουν το εξαιρετικό λάδι Τροιζηνίας αναγνωρισμένο ως ΠΟΠ ενώ τα τοπικά ζαχαροπλαστεία παράγουν τα εξαιρετικά «Αμυγδαλωτά Πόρου».