Το τέταρτο σε μέγεθος νησί της χώρας μας, η Ρόδος κλείνει μέσα του όλη την παραμυθένια ομορφιά της ελληνικής υπαίθρου μαζί με τους θρύλους των Ιπποτών που το ανέδειξαν.
«Νησί των Ιπποτών», «Νησί του Ήλιου» ή «σμαραγδένιο νησί» όποιο συνοδευτικό χαρακτηρισμό κι αν χρησιμοποιήσει κανείς για το νησί της Ρόδου φαντάζει πολύ μικρός για να αποδώσει τη μοναδικότητά του. Ο μύθος σύμφωνα με τον Πίνδαρο αναφέρει πως όταν ο Δίας και οι θεοί αποφάσισαν να μοιράσουν τη Γη ξέχασαν στη μοιρασιά να συμπεριλάβουν τον Ήλιο γιατί έλειπε. Στο τέλος της μέρας, όταν ο Ήλιος ολοκλήρωσε τη δουλειά του και επέστρεψε κοντά στους θεούς κατήγγειλε την αδικία στον Δία κι εκείνος αποφάσισε να ξαναμοιράσει τη Γη. Προτού όμως προχωρήσει ένα εύφορο νησί αναδύθηκε από τα νερά της θάλασσας και στη θέα του ο Ήλιος τα ξέχασε όλα. Ζήτησε να είναι εκείνο που θα του δοθεί όπερ και εγένετο.
Η ηλιοφάνεια όμως στο νησί της Ρόδου δεν είναι ο μοναδικός της πλούτος. Η πλούσια βλάστησή της και η πανίδα της την κάνουν ξεχωριστή από τη… φύση της. Σε αυτήν άλλωστε βρίσκεται η μοναδική «κοιλάδα με τις πεταλούδες». Στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού σε 600 στρέμματα βρίσκεται μία όαση πρασίνου την οποία διαρρέει ο ποταμός Πελεκάνος. Αυτή την καταπράσινη έκταση κατακλύζουν το καλοκαίρι οι πεταλούδες της Ρόδου οι οποίες φαίνεται να έχουν ιδιαίτερη αδυναμία στις ζητιές (είδος πλατάνου) που βρίσκονται στην κοιλάδα.
Κοντά στο πολύχρωμη κοιλάδα των πεταλούδων, βρίσκεται ένας από τους μεγαλύτερους οικισμούς του νησιού η Κρεμαστή, το όνομα της οποίας προέκυψε από τον τρόπο που είναι χτισμένη γύρω από το Λόφο του Μεσαιωνικού Κάστρου Κρεμαστής και τα σπίτια της μοιάζουν να κρέμονται γύρω από αυτό. Το κέντρο της κοσμεί ο Ιερός Ναός Παναγίας της Καθολικής ενώ εδώ βρίσκουμε και το Ιπποτικό Φρούριο του Μεγάλου Μάγιστρου Καρέττι (1510 μ.Χ.). Κάθε Αύγουστο από το 1965 διοργανώνεται στην Κρεμαστή η Πανελλήνια Έκθεση Χειροτεχνίας και Αγροτικής Οικονομίας, το μακροβιότερο πολιτιστικό γεγονός του νησιού. Σκοπός της έκθεσης είναι η ανάδειξη των προϊόντων της ελληνικής χειροτεχνίας, της λαϊκής τέχνης και της ελληνικής γης. Ανάμεσα στα προϊόντα που βρίσκουμε σε αυτήν είναι το ελαιόλαδο, το κρασί, τα μελισσοκομικά, τα γαλακτοκομικά, τα τοπικά παραδοσιακά, τα βότανα, τα αλλαντικά, τα παραδοσιακά ζυμαρικά, τα χειροτεχνήματα ακόμα και γλυπτά.
Αφήνοντας την Κρεμαστή και προχωρώντας 12χλμ. φτάνουμε στην πόλη της Ρόδου. Στο νησί όπου μπορεί κανείς να βρει διάσπαρτες αρχαίες ακροπόλεις, μεσαιωνικές καστροπολιτείες και σημαντικά χριστιανικά μνημεία η πόλη είναι ένα καλό σημείο για να ξεκινήσει την περιήγησή του. Αμφιθεατρικά χτισμένη στους πρόποδες του Λόφου του Μόντε Σμιθ όπου κάποτε βρισκόταν η Άνω Ακρόπολη της αρχαίας Ρόδου. Η Κάτω Ακρόπολη είναι εκεί όπου σήμερα βλέπουμε το Παλάτι των Μεγάλων Μαγίστρων των Ιωαννιτών Ιπποτών ή Καστέλο ένα από τα επιβλητικότερα αξιοθέατα. Το Παλάτι βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του Κάστρου, θεμελιώθηκε στα τέλη του 7ου αι. μ.Χ. από τους Βυζαντινούς και ανακατασκευάστηκε από τους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη μετά την κατάληψη της Ρόδου το 1309. Είναι το πιο επιβλητικό κτίριο της Μεσαιωνικής Πόλης που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και προστατεύεται από την UNESCO. Περπατώντας στην παλιά πόλη της Ρόδου ο επισκέπτης κάνει ένα μοναδικό ταξίδι στον χρόνο φτάνοντας στην εποχή του Μεσαίωνα. Η κατάκτηση του νησιού της Ρόδου από τους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη ή απλά Ιωαννίτες Ιππότες, που έφτασαν στο νησί το 13ο αι., μετά την εκδίωξη τους από τους Αγίους Τόπους είναι εκείνη που έδωσε στο νησί το μεσαιωνικό του χαρακτήρα. Κάστρα μπορεί κανείς να εντοπίσει όχι μόνο στην πόλη αλλά σε πολλά στρατηγικά σημεία του νησιού όπως το κάστρο του Μονόλιθου στη νοτιοδυτική Ρόδο.
Κι αν οι διαδρομές που προσφέρονται είναι άπειρες και τα αξιοθέατα του νησιού ανεξάντλητα σίγουρα ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσουμε το νησί είναι μέσα από τις γεύσεις που προσφέρει στους επισκέπτες του. Το ριζότο με μελάνι σουπιάς, τα πιταρούδια (ρεβυθοκεφτέδες), οι ντολμάδες με φακές σε φύλλα κυκλάμινου, οι καράβολοι (σαλιγκάρια κοκκινιστά) και οι αμάραγκοι (βλαστοί από μαργαρίτες) είναι μερικές από τις πιο ιδιαίτερες γεύσεις του νησιού. Φίνα κρασιά τοπικής παραγωγής συνοδεύουν το κάθε γεύμα ενώ τα γλυκά που προσφέρονται είναι πρωτότυπα αφού σε αυτά περιλαμβάνεται και ένα γλυκό του κουταλιού από βολβό κυκλάμινου αλλά και τα παραδοσιακά μελεκούνια.
