Το 1940, ο Μανώλης επιστρέφει από τη δουλειά στα χωράφια της Νάξου, όταν μια περίεργη σιωπή διαπερνά το χωριό. Σε λίγα δευτερόλεπτα, βρίσκεται να τρέχει πανικόβλητος, κυνηγημένος από τους Γερμανούς στρατιώτες. Σαρώνει τις σκάλες και γλιστράει έξω, με τους στρατιώτες να τον κυκλώνουν όλο και πιο κοντά. Η προσπάθεια του να βρει καταφύγιο στον ψεύτικο αδιέξοδο και η αποδοχή της βίας είναι αναπόφευκτες. Οι στρατιώτες απαιτούν να αποκαλύψει που κρύβονται το λάδι και το κρασί, αλλά εκείνος σιωπά, αντέχοντας τα μαστιγώματα που αφήνουν τα σημάδια στο σώμα του. Παρά την οδύνη, η σιωπή του γίνεται το αντίδοτο στην καταπίεση και η αντοχή του αφοσιώνεται στην προστασία της ελπίδας που κουβαλά η γη του.

Χρόνια μετά, στην Αθήνα του 2016, ο εγγονός του, επηρεασμένος από τις ιστορίες του παππού, αποφασίζει να ακολουθήσει το ίδιο μονοπάτι. Μετά την αποφοίτησή του από τη Γεωπονική Σχολή, επιστρέφει στη Νάξο, δουλεύοντας τη γη που τόσο αγαπούσε ο παππούς του. Με σεβασμό και αφοσίωση στην παράδοση, ο Μανώλης Πετράκης δημιουργεί το δικό του αγρόκτημα, παράγοντας κρασί και λάδι, συνεχίζοντας την κληρονομιά του παππού του και τιμώντας το σκληρό έργο των προγόνων του.